DONORDILEMMA
Ik heb het meegemaakt, van heel dichtbij,
De ene familie rouwt, een andere familie blij.
Als je gelooft in reïncarnatie, en weet van wat en hoe,
Dan vind je de ‘nieuwe’ donorwet absoluut taboe.
Jijzelf wilde hier op aarde geboren worden als mens,
Als mogelijkheid je te ontwikkelen dát was je eigen wens.
Wil je leren van een ziekte, van een breuk of van verdriet,
Voor je besloot te incarneren wist je alles, ook al weet je het nú niet.
Het kan niet zijn dat jij nog leeft,
Omdat een ander jou zijn lever geeft.
Ik ken een man die kreeg een hart,
Hij werd niet gelukkiger maar wel verward.
Het liefste had hij in alle rust willen sterven,
Maar dan zou hij de levens van zijn gezin bederven.
Het wachten begon, ineens was daar het moment van leven,
Helaas had een ander daarvoor het zijne gegeven.
De operatie sloeg goed aan,
Maar met zijn rust was het gedaan.
Hij was zichzelf kwijt geraakt,
Liep door de gangen, liefst helemaal naakt.
Na veel zoeken heeft de familie uitgevist,
Hij kreeg het hart van een nudist.
Als je kijkt naar de ethiek,
Dan vind ik orgaantransplantatie ziek.
Hoe kun je leven met de wetenschap,
Mijn man heeft het hart van ome Ap.
We hebben alles in ons voertuig gekregen,
Voor een ontwikkeling in dit leven.
Voor je voertuig moet je zorgen,
Niet alleen vandaag maar ook morgen.
Heb je dus niet opgelet,
En jezelf met een ziekte besmet.
Heb je teveel gerookt, teveel gegeten of wellicht te veel gezopen,
Dan weet je toch dat je dat op enig moment, met de dood moet bekopen.
Waarom moet een ander eerst zijn leven geven,
Om jou meer tijd te gunnen, soms maar heel even.
Bovendien weet ik inmiddels dat,
Alles in je leven een bedoeling had.
Loop dus niet weg voor de les die jij zou kunnen leren,
Doe je dat toch, dan overkomt het je meerdere keren.
Het gebeurd je net zolang totdat je hebt geleerd,
Hoe ik tot dusver leefde dat deed ik verkeerd.
Dus het herhaalt zich totdat je ziet,
Zoals ik voorheen leefde werkte niet.
Je moet als het ware je ‘lot’ doorvorsen,
Net zolang tot je kunt oogsten en dorsen.
Dan kun je weer zaaien en groeien tot een prachtige plant,
Dan zul je ook inzien, wat er was, met jou aan de hand.
Maar door te leven met een nieuw orgaan,
Krijg je zo'n inzicht niet snel gedaan.
Kijk eens naar het verschijnsel ‘hersendood’
In 1968 in het leven geroepen voor anderen in nood.
Een vriendin van mijn dochter, zij viel van haar paard,
Ze zakte in een coma, ze was niets meer waard.
Dat bleef zo voor een half jaar,
Toen waren de artsen met haar klaar.
Ze zou worden ontkoppelt van alle apparatuur.
Haar vader, kon niet zijn, met haar laatste uur.
Hij vroeg aan de artsen haar schedel te lichten,
Voor het verkrijgen van mogelijke inzichten.
En om haar daarna nog een paar dagen bij hem te laten,
Om dan afscheid te nemen, als ze met de familie bij haar zaten.
Het gebeurde op de derde dag,
Dat de familie plots haar ogen zag.
Ze was verbaasd, ze keek wat rond,
Greep naar haar hoofd dat was gewond.
"Wat doe ik hier, ik voel me goed",
"Ik begrijp niet wat ik hier in dit bed moet"
Wat was ze boos bij het horen,
Dat ze haar hoofd hadden kaalgeschoren.
Stel nou dat jou donor, toch zou zijn blijven leven,
En jij een orgaan van hem had gekregen.
Dan komt dat voor mij neer op moord,
Orgaandonatie, ongehoord.
Al meermalen heb ik gehoord,
Bijna hadden ze mij vermoord.
Ze spraken over mij op de IC,
En ik luisterde gewoon met ze mee.
Ik hoorde alles wat ze zeiden,
Gelukkig kwam mijn man tussenbeide.
Anders had ik het niet gered,
Ik moest plaatsmaken voor een ander in mijn bed.
Is het stervensproces ingetreden,
Dan zie ik geen enkele reden.
Dit stervensproces te verstoren,
Alleen om een ander te bekoren.
Het levenslichaam maakt zich los van het fysiek,
Een deel van het levenslichaam blijft nog even energiek.
Het heeft met het lichaam nog een verbintenis,
Grijp je dan in, dan gaat het stervensproces echt mis.
Dat duurt zo'n twee tot drie dagen,
Daarom mógen wij niet vragen.
Een van de organen af te staan,
Want eigenlijk is het nog niet écht met je gedaan.
Houd je bij een dode een wake,
Dan word je geconfronteerd met zulke zaken.
Als je goed kijkt dan kun je beleven,
Waar een gestorvene doorheen gaat, al is het maar voor even.
De uitdrukking van de dode geeft vele nuances weer,
Soms ernst, een glimlach of concentratie, voor de laatste keer.
Pas na drie dagen voelt men dat,
De dode echt zijn leven heeft gehad.
Dan is de stervende pas echt gestoven,
Hij heeft als het ware, zijn dood verworven.
Voor nabestaanden is dit een hulp bij het verwerken,
Wie zo'n proces mee mag maken zal dat merken.
Maar wat als je één van je organen hebt gedoneerd,
Dan loopt het heel anders, ik zou zeggen, “verkeerd”.
Dan blijft er dus een deel van jou in leven,
Had je dat geweten, had jij dan je orgaan weggegeven?
Als donor sterf je eigenlijk niet helemaal, of écht,
Wat komt er dan na je dood van jou terecht.
Je organen zijn immers nog verbonden met de ziel en geest,
Je gegeven donororgaan stoot af en... is de ontvanger er alsnog geweest?
Blijf je dan als donor tijden lang in niemandsland.
Wachtend op het overlijden van de ontvanger, met jouw organen in zijn hand.
Blijf je voor eeuwig met elkaar verbonden,
Alleen in dit leven of ook nog een volgende ronde?
Wissel je als kapitein van boot,
Wellicht komt er de gedachte, was ik maar écht dood.
In dit geval adviseer ik met klem,
Organiseer hierover een referendum.
En bedenk dan met uw stem,
Ik blijf mijzelf en niet een stuk van haar of hem.
Gabrielle Dumas
De echte levensvragen zijn, waar komen wij vandaan en waar gaan wij naartoe.
Dit zijn levensvragen die zowel de spiritualiteit als ook de wetenschap bezighoudt.
Zolang daar geen eenduidig antwoord op is mag de overheid hier niet op in grijpen en kan donor zijn alleen een actieve individuele keuze zijn.